Nieuws

Geschiedenis en evolutie van intraveneuze anesthesie

Intraveneuze toediening van drugs dateert uit de zeventiende eeuw toen Christopher Wren opium in een hond injecteerde met behulp van een gans quill en varkenblaas en de hond 'verbijsterd' wordt. In de jaren dertig werden Hexobarbital en Pentothal geïntroduceerd in de klinische praktijk.

Het was in de jaren zestig farmacokinetisch dat modellen en vergelijkingen voor IV -infusies werden gevormd en in de jaren tachtig werden computergestuurde IV -infusiesystemen geïntroduceerd. In 1996 werd het eerste doelgerichte infusiesysteem (de 'diprufusor') geïntroduceerd.

DEFINITIE

A Doelgestuurde infusieis een infusie die op een zodanige manier wordt gecontroleerd dat hij probeert een door de gebruiker gedefinieerde geneesmiddelconcentratie te bereiken in een lichaamscompartiment van belang of interesse. Dit concept werd voor het eerst gesuggereerd door Kruger Thiemer in 1968.

Farmacokinetiek

Distributievolume.

Dit is het schijnbare volume waarin het medicijn wordt verdeeld. Het wordt berekend door de formule: Vd = dosis/concentratie van geneesmiddelen. De waarde ervan hangt af van het feit of het op tijdstip nul wordt berekend - na een bolus (VC) of in stabiele toestand na een infusie (VSS).

Opruiming.

Opruiming vertegenwoordigt het volume van plasma (VP) waaruit het medicijn per eenheidstijd wordt geëlimineerd om de eliminatie van het lichaam te verklaren. Opruiming = eliminatie x VP.

Naarmate de klaring toeneemt, vermindert de halfwaardetijd, en naarmate de verdelingsvolume toeneemt, neemt ook de halfwaardetijd toe. Opruiming kan ook worden gebruikt om te beschrijven hoe snel het medicijn tussen compartimenten beweegt. Het medicijn wordt aanvankelijk verdeeld in het centrale compartiment vóór de verdeling naar perifere compartimenten. Als het initiële verdelingsvolume (VC) en de gewenste concentratie voor therapeutisch effect (CP) bekend zijn, is het mogelijk om de laaddosis te berekenen om die concentratie te bereiken:

Laaddosis = CP X VC

Het kan ook worden gebruikt om de bolusdosis te berekenen die nodig is om de concentratie tijdens een continue infusie snel te verhogen: bolusdosis = (CNEW - CACTUAL) X VC. De infusiesnelheid om stabiele toestand = CP X -klaring te handhaven.

Eenvoudige infusieregimes bereiken geen stabiele plasmaconcentratie tot ten minste vijf veelvouden van de helft van de eliminatie. De gewenste concentratie kan sneller worden bereikt als een bolusdosis wordt gevolgd door een infusiesnelheid.