Nieuws

GESCHIEDENIS EN EVOLUTIE VAN INTRAVENEUZE ANESTHESIE

Intraveneuze toediening van medicijnen dateert uit de zeventiende eeuw, toen Christopher Wren opium injecteerde bij een hond met behulp van een ganzenveer en een varkensblaas, waarna de hond 'verdoofd' raakte. In de jaren dertig van de vorige eeuw werden hexobarbital en pentothal in de klinische praktijk geïntroduceerd.

In de jaren zestig werden in de farmacokinetiek modellen en vergelijkingen voor intraveneuze infusies ontwikkeld, en in de jaren tachtig werden computergestuurde infusiesystemen geïntroduceerd. In 1996 werd het eerste doelgerichte infusiesysteem (de 'Diprufusor') geïntroduceerd.

DEFINITIE

A doelgerichte gecontroleerde infusieDit is een infusie die zodanig wordt gecontroleerd dat een door de gebruiker gedefinieerde geneesmiddelconcentratie in een specifiek lichaamscompartiment of weefsel wordt bereikt. Dit concept werd voor het eerst voorgesteld door Kruger Thiemer in 1968.

FARMACOKINETIEK

Distributievolume.

Dit is het schijnbare volume waarin het geneesmiddel verdeeld is. Het wordt berekend met de formule: Vd = dosis/concentratie van het geneesmiddel. De waarde ervan hangt af van of deze wordt berekend op tijdstip nul – na een bolus (Vc) – of in steady state na een infusie (Vss).

Vrijgave.

Klaring vertegenwoordigt het volume plasma (Vp) waaruit het geneesmiddel per tijdseenheid wordt verwijderd om de eliminatie ervan uit het lichaam te verklaren. Klaring = Eliminatie x Vp.

Naarmate de klaring toeneemt, neemt de halfwaardetijd af, en naarmate het distributievolume toeneemt, neemt ook de halfwaardetijd toe. Klaring kan ook worden gebruikt om te beschrijven hoe snel het geneesmiddel zich tussen compartimenten verplaatst. Het geneesmiddel wordt aanvankelijk verdeeld over het centrale compartiment voordat het zich naar de perifere compartimenten verspreidt. Als het initiële distributievolume (Vc) en de gewenste concentratie voor therapeutisch effect (Cp) bekend zijn, is het mogelijk om de oplaaddosis te berekenen die nodig is om die concentratie te bereiken:

Oplaaddosis = Cp x Vc

Het kan ook worden gebruikt om de bolusdosering te berekenen die nodig is om de concentratie tijdens een continue infusie snel te verhogen: Bolusdosering = (Cnew – Cactual) x Vc. De infusiesnelheid om een ​​steady state te behouden = Cp x klaring.

Bij eenvoudige infusieschema's wordt pas na minimaal vijfmaal de eliminatiehalfwaardetijd een stabiele plasmaconcentratie bereikt. De gewenste concentratie kan sneller worden bereikt als een bolusdosering wordt gevolgd door een infusie met een bepaalde snelheid.