Nieuws

GESCHIEDENIS EN EVOLUTIE VAN INTRAVENEUZE ANESTHESIE

De intraveneuze toediening van medicijnen dateert uit de zeventiende eeuw, toen Christopher Wren met een ganzenveer en varkensblaas opium in een hond injecteerde en de hond 'verdoofd' raakte. In de jaren dertig werden hexobarbital en pentothal in de klinische praktijk geïntroduceerd.

Het was in de farmacokinetiek van de jaren zestig dat modellen en vergelijkingen voor IV-infusies werden gevormd en in de jaren tachtig werden computergestuurde IV-infusiesystemen geïntroduceerd. In 1996 werd het eerste doelgerichte infuussysteem (de 'Diprufusor') geïntroduceerd.

DEFINITIE

A doelgecontroleerde infusieis een infusie die op een zodanige manier wordt gecontroleerd dat wordt geprobeerd een door de gebruiker gedefinieerde geneesmiddelconcentratie te bereiken in een lichaamscompartiment of weefsel van belang. Dit concept werd voor het eerst voorgesteld door Kruger Thiemer in 1968.

FARMACOKINETICA

Distributievolume.

Dit is het schijnbare volume waarin het medicijn wordt gedistribueerd. Het wordt berekend met de formule: Vd = dosis/concentratie geneesmiddel. De waarde ervan hangt af van het feit of deze wordt berekend op tijdstip nul – na een bolus (Vc) of in steady state na een infusie (Vss).

Opruiming.

De klaring vertegenwoordigt het plasmavolume (Vp) waaruit het geneesmiddel per tijdseenheid wordt geëlimineerd om rekening te houden met de eliminatie ervan uit het lichaam. Klaring = Eliminatie X Vp.

Naarmate de klaring toeneemt, neemt de halfwaardetijd af, en naarmate het distributievolume toeneemt, neemt ook de halfwaardetijd toe. Klaring kan ook worden gebruikt om te beschrijven hoe snel het medicijn tussen compartimenten beweegt. Het geneesmiddel wordt aanvankelijk in het centrale compartiment gedistribueerd voordat het naar de perifere compartimenten wordt gedistribueerd. Als het initiële distributievolume (Vc) en de gewenste concentratie voor therapeutisch effect (Cp) bekend zijn, is het mogelijk om de oplaaddosis te berekenen om die concentratie te bereiken:

Oplaaddosis = Cp x Vc

Het kan ook worden gebruikt om de bolusdosis te berekenen die nodig is om de concentratie tijdens een continu infuus snel te verhogen: Bolusdosis = (Cnew – Cactual) X Vc. De infusiesnelheid om de steady state te behouden = Cp X Klaring.

Met eenvoudige infusieregimes wordt pas een steady-state plasmaconcentratie bereikt als ten minste vijf veelvouden van de eliminatiehalfwaardetijd bereikt zijn. De gewenste concentratie kan sneller worden bereikt als een bolusdosis wordt gevolgd door een infusiesnelheid.